Ortopedia - rekonstrukcja więzadeł - Bielsko - Biała nr 6482

Nie sądzę aby istniało w świecie coś okrutniejszego niż strzaskane kolano. Jest tam nie wiem ile kości, ścięgien i innych rzeczy - poprzezywanych licho wie jak.

Staw kolanowy jest najbardziej skomplikowaną strukturą mechaniczną ludzkiego organizmu. Zadanie skonstruowania układu mechanicznego posiadającego dwie sprzeczne właściwości - dużą ruchomość w wielu płaszczyznach oraz stabilność - wydaje się niewykonalne. Dlatego kolano nazywane jest często "koszmarem inżyniera". I choć Inżynierowi udało się cel osiągnąć (większość z nas potrafi przemieszczać się bez większych problemów), to ze względu na swoją specyfikę kolano jest szczególnie predysponowane do różnych uszkodzeń - z powodu urazów, nadwagi, choroby zwyrodnieniowej i innych chorób.

Są one wynikiem skręceń, mogą pojawiać się równocześnie z uszkodzeniami innych okolic ciała w wyniku tzw. urazów wielomiejscowych. Skutkiem uszkodzenia więzadła często jest NIESTABILNOŚĆ kolana. Niestabilność to stan, w którym kolano w wyniku urazu posiada nadmierną ruchomość w stosunku do stanu fizjologicznego. Ta nadmierna ruchomość może występować w jednej lub w kilku płaszczyznach ciała. Ilość możliwych płaszczyzn niestabilności zależy od tego ile struktur więzadłowych zostanie uszkodzonych w czasie urazu. Występują tzw. niestabilności proste powstałe wskutek uszkodzenia jednego więzadła (tzw. uszkodzenie "izolowane"), oraz niestabilności złożone, powstałe w wyniku uszkodzenia dwóch, lub większej liczby więzadeł kolana.

Istnieje też podział na "ostre" i przewlekłe niestabilności. "Ostra" niestabilność to taka, która zostaje rozpoznana w krótkim czasie po urazie t.j. do 4 tygodni. Po tym czasie niestabilność ostra staje się przewlekłą. Jest to istotne zarówno dla chirurga jak i dla zrozumienia swojej choroby przez pacjenta. Często właściwe rozpoznanie niestabilności kolana natychmiast po urazie jest rzeczą bardzo trudną a przy dużej bolesności, współistnieniu krwiaka i braku możliwości natychmiastowego wykonania drogich badań - wręcz niemożliwą do jednoznacznego ustalenia. Nie rozpoznanie zaś uszkodzenia więzadeł często prowadzi do przewlekłej niestabilności kolana, a w dalszym etapie do wtórnych uszkodzeń pozostałych wewnętrznych struktur kolana.

Są bardzo różne rodzaje objawów tzw. "niestabilnego kolana". Może to być ciągłe uczucie niestabilności i niepewności kolana, mogą to być bóle i wysięki. Często jedynym objawem są tzw. "częste skręcenia" kolana. Przy niefortunnym postawieniu stopy na nierównym terenie, lub przy uprawianiu sportu kolano "ucieka" powodując gwałtowny ,najczęściej bardzo bolesny przeskok.

Leczenie: W zależności od objawów i rodzaju uszkodzeń chirurg podejmuje różne decyzje terapeutyczne. Np. częściowe uszkodzenie więzadła pobocznego przyśrodkowego - można leczyć zachowawczo przez unieruchomienie i odpowiednią rehabilitację. Jednak w przypadku całkowitego rozerwania więzadło poboczne należy naprawić chirurgicznie. Uszkodzenia kompleksu tylno � bocznego z zasady leczy się operacyjnie. Inne podejście obowiązuje przy uszkodzeniach więzadeł krzyżowych, gdzie możliwość pierwotnej naprawy występuje sporadycznie. Najczęstszym rozwiązaniem problemu niestabilności kolana wynikającej z uszkodzenia więzadeł krzyżowych - jest odtworzenie więzadła czyli jego REKONSTRUKCJA.