Choroba Leśniowskiego i Crohna należą do grupy chorób związanych ze stanem zapalnym jelit. Choć może dotyczyć każdego odcinka przewodu pokarmowego od jamy ustnej do odbytu, najczęstszą lokalizacją zmian jest końcowy odcinek jelita krętego.
W ostatnich latach w Polsce zauważono zwiększenie zapadalności na tą chorobę wśród dzieci. Największa zachorowalność przypada na wiek młodzieńczy oraz na lata między 30 a 50 rokiem życia.
Objawy choroby mogą być bardzo różnorodne i zależą przede wszystkim od lokalizacji wystąpienia stanu zapalnego w przewodzie pokarmowym. Jednak najczęściej występują bóle brzucha, zwykle po prawej stronie, w dolnej części brzucha, które często nasilają się po posiłkach. Bywa, że w miejscach zmian patologicznych pojawia się wyczuwalny guz. W przypadku dłużej utrzymujących się, bolesnych objawów należy głosić się do lekarza.
Sposoby leczenia choroby Leśniowskiego i Crohna zależą od postaci, w której przebiega choroba. I tak w leczeniu zaostrzenia choroby stosuje się leki przeciwzapalne. W łagodnie przebiegającej postaci choroby stosuje się amino salicylany i/lub glikokortykosteroidy podawane doustnie. Bywa, że chorzy poddawani są zabiegom chirurgicznym. Niestety leczenie choroby polega na ciągłym zapobieganiu nawrotom i łagodzeniu przebiegu zaostrzeń, co dla pacjentów oznacza, że prawdopodobnie całkowite wyleczenie nie jest możliwe. Dlatego też, nawet jeśli pacjent czuje, że objawy choroby ustąpiły nie wolno odstawiać leków samodzielnie. Do tego konieczna jest konsultacja z lekarzem, który wyznacza badania kontrolne lub monitorowanie endoskopowe.
Choroba nie wymaga stosowania specjalnej diety tak więc chory powinien odżywiać się zgodnie z dietą bogatą w składniki odżywcze i witaminy. Jedyne na co trzeba zwracać uwagę to rozsądne spożywanie mleka i jego przetworów, które może wywoływać dolegliwości lub je nasilać. Dla osób palących zaleca się porzucenie nałogu.