Tak zwane płaskie dachy muszą mieć uformowane odpowiednie spadki, służące odprowadzaniu wody, ponieważ w przeciwnym wypadku dojdzie do przeciekania.
Dachy płaskie, czyli takie, które mają spadek mniejszym niż 10-15°, jeszcze niedawno sprawiały kłopot. Problemem nie była sama konstrukcja, czy izolacja, ale skuteczne odwadnianie. Dachy płaskie nie posiadają wystającego okapu, więc zamocowanie podobnych rynien na uchwytach, z daleka od ścian jak przy dachach stromych, jest nie możliwe. Nie oznacza to jednak, że zupełnie rezygnuje się z orynnowania. Można jeszcze zainwestować z niewidoczny wewnetrzny układ odwadniania z wpustami, które działają w systemime podciśnieniowym lub grawitacyjnym.
Dach płaski może być jedno-, dwu- lub czteropołaciowy. Rynny umieszczane są przy najniżej położonych krawędziach. Jeśli poniżej krawędzi dachu, na ścianie uformowany jest gzyms, albo na brzegu dachu został utworzony szeroki uskok, najlepsze będą rynny o prostokątnym przekroju, zamocowane uchwytami stojącymi. Wzdłuż nieorynnowanych boków najczęściej ustawia się attykowe ścianki zabezpieczające przed zaciekaniem ściany wodą opadową. Muszą być pokryte blachą lub betonową nakładką. Woda z rynien odprowadzana jest rurami spustowymi, które są zamocowane przy samej elewacji lub ukryte w ścianie.
Wodę z wpustów dachowych można odprowadzić spustową rurą zewnętrzną lub za pomocą kielichów wpustowych lub wpustów pośredniczących w wyprowadzaniu wody na zewnątrz. Rura, która jest umieszczona na zewnątrz niestety może psuć wygląd, ale jest to bardzo wygodne rozwiązanie, ponieważ łatwo zauważyć nieszczelności i je naprawić oraz łatwo usuwa się zanieczyszczenia. Jeśli chodzi o rury wewnętrzne, to bardzo ciężko się do nich dostać, ich konserwacja sprawia kłopoty, a w przypadku rozszczelnienia bardzo często dochodzi do zagrzybiania ścian. W związku z tym, częściej wybiera się rury mocowane na zewnątrz. Rury zewnętrzne można ukryć za ścianką osłonową, kolor można dopasować do koloru elewacji.